به یاد بزرگ مردی که حتی در برابر جوخه اعدام با ترس بیگانه بود و شهامت و وفاداری را تمام و کمال معنی بخشید!
.
رفتاری که تیمسار رحیمی و تیمسار خسروداد در برابر جوخه اعدام داشتند رفتاری بسیار شجاعانه بود. تیمسار رحیمی سلام نظامی داد و «جاوید شاه» گفت و همچنین «پاینده ایران». و تیمسار خسروداد گفت چون من در اینجا ارشد هستم خودش حکم تیر خودش را به خودش صادر کرد. هیچ‌کدام اجازه ندادند چشم‌هایشان را ببندند.
رحیمی بسیار دلاورانه جان داد؛ به گونه‌ای که بعدها روح الله خمینی از او به عنوان یک نمونه یاد می‌کرد و می‌گفت که اگر قرار است کسی بمیرد حداقل مثل او شجاعانه بمیرد. تیراندازی انجام شد و کسی که صورتش را پوشانده بود به آنها تیر خلاص زد. ساعت نزدیک چهار صبح بود که گفتند آقا آمد. او آمد روی پشت بام و به جنازه‌هایی که روی برف بی‌جان و با بدن‌های پر از گلوله افتاده بودند نگاه کرد.
( دست نوشته های علی‌رضا نوری‌زاده در خصوص مشاهدات خود از لحظه اعدام تیمسار رحیمی )
-----------------------
بنا به روایتی انقلابیون به حدی از این رفتار سپهبد رحیمی کفرشان در آمده بود که حتی قبل از مرگ نخست دستش را از کتف ( همانگونه که در عکس پیدا است ) جدا ساختند. زیرا وی زمانی که نام شاه را می آوردند به احترام پادشاه سلام نظامی می دهد
---------------------
سپهبد مهدی رحیمی آخرین فرماندار نظامی تهران بعد از تیمسار اویسی بود. وی از افسران مشهور زمان پهلوی بود که ریاست فدراسیون کشتی را نیز به عهده داشت و جز نخستین اعدامی‌های بعد از انقلاب به شمار می‌رود.
مردان بزرگی که ننماد کامل وطن پرستی بودند. روحشان شاد
پاسخحذف